«Наша Нива» сделала интервью с Кириллом Горошко – на парламентских выборах 2019 года он был наблюдателем на участке, куда приезжал сам Александр Лукашенко, но парень лишился аккредитации после того, как задал президенту острые вопросы про смысл выборов в Беларуси. В беседе с изданием Горошко в подробностях рассказал, что тогда произошло.

Кірыл прызнаўся, што падчас першай спробы паразмаўляць Лукашэнка стаў сыходзіць ад адказу на пытанні, а потым літаральна махнуў на хлопца рукой. Пасля гэтаха, па ўспамінах Кірыла, на ўчастак прыехала Таццяна Караткевіч. Яна спытала ў незалежных назіральнікаў, чым бы магла дапамагчы, а потым агучыла прэзідэнту, што, маўляў, назіральнікі не бачаць кабінак. Рэакцыя яго, лічыць Гарошка, была досыць непаважлівая. Ён звярнуўся да камісіі: «Ці не маглі б вы выдаць нашым назіральнікам акуляры?».

Пазней дыялог усё ж адбыўся – Лукашэнка сам падышоў да Кірыла. «Я задаю пытанне: «Згодна з логікай дэмакратычных рэжымаў выбары – гэта інструмент для змены ўлады. А якую ролю выконваюць выбары ў нас пасля 1994 года?» Яго адказ быў наступны: «Выбары – гэта неабавязкова змена ўлады. У Беларусі гэта інструмент выбару шляху на наступныя пяць год, выбар курсу, які робім мы».

Я ўдакладніў: калі вы кажаце «мы», што маеце на ўвазе – уладу ці народ? І прэзідэнт сказаў, што, канечне, народ, але пры актыўным удзеле ўлады, – узнаўляе той дыялог палітолаг. – Тут канечне, ёсць пытанне, наколькі гэта дэмакратычна, але мне адказ падаўся шчырым. Бо ўлада ў нас грае актыўную ролю ў выбарах, вырашае не народ». Пасля Лукашэнка яшчэ прыгадаў выбары 1994 года («вось тады было дэмакратычна») і чамусьці Леніна («Ленін казаў, што ўладу трэба трымаць у кулаку. Калі адпусціш, заўтра не будзе»).

Читать материал «Нашей Нивы» целиком.